منطقه آزاد چابهار

منطقه آزاد چابهار از اولین مناطق آزاد ایران است که در سال 1369 به همراه منطقه آزاد قشم و کیش، در مساحتی بالغ بر 14 هزار هکتار احداث شد. این منطقه در نزدیکی شهر چابهار ایجاد شد.

کارشناسان مناطق آزاد و مسئولین این منطقه، همه به مکان یابی اولیه این منطقه انتقاد دارند؛ چراکه این منطقه دارای مرز آبی یا خاکی نبوده و همچنین دسترسی مستقیم به آب های آزاد را نیز ندارد.

البته در آذرماه سال 1398، بررسی لایحه الحاق بنادر شهید کلانتری و شهید بهشتی به منطقه آزاد چابهار در مجلس شورای سلامی انجام شد تا ایراد عدم دسترسی مستقیم این منطقه به آب های آزاد مرتفع و مساحت این منطقه از 14 هزار به حدود 14،500 هکتار افزایش یابد.

موقعیت دریائی-بندرگاهی منطقه چابهار علاوه بر نقش بسیار مهم در امر تجارت و واردات و صادرات ایران می تواند نقش ویژه ای در ترانزیت کالا برای افغانستان و آسیای میانه فراهم آورد .عبور جاده ترانزیتی ترکیه- پاکستان ملقب به جاده سنتو نیز مکمل ویژگی بندرگاه های منطقه آزاد چابهار است.