عملکرد مناطق آزاد و ویژه اقتصادی از سال 92 تا 97
سندی که به صورت اختصاصی در دانشنامه مناطق آزاد منتشر شده است، شامل آمار عملکرد مناطق آزاد هفتگانه و مناطق ویژه اقتصادی طی سال های 1392 تا 1397 در دولت های یازدهم و دوازدهم می باشد. در ادامه بخش مقدمه این سند به اضافه تصویر فهرست مطالب مندرج در آن آورده شده است.
بخشی از مقدمه و کلیات
دستیابی به پیشرفت، توسعه و بهره مندی از سطح بالایی از رفاه و زندگی مطلوب برای ملتها، کشورها و دولت‌ها را ناگزیر از اهتمام و تدبیر برای توانمندسازی در عرصه های مختلف متناسب با مزیت های نسبی و مطلق خود و توسعه اقتصادی با رونق تولید، تجارت وصادرات کالاها و خدمات کرده است. پرواضح است که طبیعت و جغرافیا، اصراری بر رعایت عدالت در تخصیص منابع کمیاب ثروت به کشورهای مختلف نداشته است، لذا اقتصادهاییکه پویایی، بهرهوری بالا، صادرات گسترده و مبادلات بازرگانی وسیع با دیگر اقتصادها را در سطح جهانی و منطقه ای دنبال میکنند، حوزه عمل خود را، فراتر از مرزهای ملی تعریف کرده و برونگرایی را درکنار درونزایی، وجه لاینفک اقتصاد خود قرار داده اند. در فرایند غلبه بر چالش جدی کسب سهمی برتر از منابع کمیاب، استفاده از قدرت سخت جای خود را به دیپلماسی اقتصادی برای استفاده از ظرفیتهای جهانی، تلاش و سخت کوشی تدبیر پایه، ارتقای دانش، فنآوری و بهره وری منابع به ویژه نیروی کار و سرمایه، تدابیر هوشمندانه و سازوکارهای مزیت آفرین داده و آن را به شعارحاکم بر نظام اقتصادی امروز دنیا تبدیل کرده است. از این رو پیوند اقتصادهای ملی با اقتصادهای منطقهای و جهانی به عنوان راهکاری اجتناب ناپذیر برای دست یابی به فنآوری های نوین، جلب سرمایههای خارجی و اطمینان از تامین تضمین شده مواد اولیه، دانش فنی، ماشین آلات و … مورد نیاز صنایع و از دیگر سوی امکان حضور موثر در بازارهای جهانی، فراهم کرده است. با مروری به روند توسعه اقتصادی کشورها در می یابیم استفاده از ساز و کار مناطق آزاد و ویژه اقتصادی به عنوان یکی از مطرح ترین راهکارهای آنها برای نیل به این مهم بوده است و بهره مندی اصولی از این چارچوب حقوقی، قابلیتهای بالقوه کشورها درعرصه صنعت، تجارت، ترانزیت، خدمات و… را بالفعل ساخته، دگرگون شدن چهره اقتصادی و توسعه کشورها را باتسهیل شرایط اجرای سیاست های نوین اقتصادی رقم زده است. در این میان برخورداری از منابع زیرزمینی، واقع شدن در مسیر راه های اصلی حمل و نقل و ترانزیت دریایی، ریلی، جاده ای و هوایی، مهیا بودن زیرساخت ها، نیروی انسانی آموزش دیده و ارزان و… موفقیت کشورهایی که این راهبرد را درپیش گرفته اند، بیشترکرده است..
